سیستم جامع کنترل تردد

سیستم کنترل تردد چیست؟

سیستم کنترل تردد به معنای  اعطا یا سلب مجوز دسترسی به یک فرد یا گروه، شامل قفل و یا باز کردن درب‌ها یا گیت های کنترل تردد  که می‌تواند داخل یک ساختمان، یک محدوده یا طبقه خاص یا حتی تعدادی از ساختمان‌های وابسته به یک سازمان باشد.
همچنین می‌توان با استفاده از دستگاه‌های اکسس کنترل جهت مدیریت دسترسی به سایر سرویس‌های عمومی نظیر خدمات عمومی، کاربردهای مالی و اعتباری، سیستم‌های حضور و غیاب و یا رستوران استفاده نمود.

سیستم کنترل تردد هوشمند، سیستمی است که وظیفه مدیریت و کنترل تردد انسان یا خودرو را در یک سازمان برعهده دارد. این سیستم با استفاده از مجموعه‌ای از سخت‌افزارهای الکترونیکی، درب‌ها و موانع فیزیکی و یک نرم افزار هوشمند بر اساس تعریف مدیر سیستم مشخص می‌کند که چه کسی در چه زمانی و به کجا دسترسی داشته باشد.

انواع  سیستم کنترل تردد

سیستم‌های کنترل تردد به دو گروه اصلی تقسیم می‌گردند: کنترل تردد مستقل و یکپارچه تحت شبکه  (Networkable) و (Stand Alone)

• دستگاه کنترل تردد مستقل 

در این سیستم‌ها، مراکز کنترل (یا کارت‌خوان‌ها) به تنهایی و بدون نیاز به نرم‌افزار مرکزی، فرامین لازم را دریافت و یا صادر می‌نمایند. این مراکز کنترل دارای حافظه داخلی برای ثبت بانک‌های اطلاعاتی پرسنلی و رخداد وقایع و ترددها می‌باشند. برنامه‌ریزی این سیستم از طریق کیپدهای کارت‌خوان‌ها یا توسط کامپیوترهای قابل حمل‌و‌نقل و برداشت اطلاعات آن از طریق ارتباط مستقیم یا پرینتر عملی می‌باشد. این سیستم‌ها به دلیل محدودیت‌های برنامه‌ریزی و مشکلات جانبی از جمله اتلاف وقت زیاد برای گزارش‌گیری، معمولاً برای تعداد محدودی درب با فاصله اندک از یکدیگر پیشنهاد می‌گردند. ویژگی این سیستم‌ها، سهولت و سرعت در نصب و راه‌اندازی است.
معایب آن محدودیت در تعداد درب‌ها و عدم امکان شبکه‌شدن سیستم و عدم توسعه‌پذیری و عدم امکان تلفیق سیستم با سیستم‌های حفاظتی دیگر نظیر اعلام خطر با مدار بسته می‌باشد.

• دستگاه کنترل تردد یکپارچه

سیستم‌های کنترل تردد یکپارچه شامل تعدادی تجهیزات شناساگر کارت، اثر انگشت، تشخیص چهره و...، بردهای کنترلر تحت شبکه و یک نرم‌افزار مدیریت می‌باشد که طراح سیستم با شناسایی نیازهای سازمان و به کارگیری تجهیزات فوق یک سیستم جامع را طراحی و با پیاده‌سازی بر روی درب‌ها و گیت‌های کنترل تردد امکان کنترل و مدیریت تردد افراد و پرسنل را در بالاترین سطح فراهم می‌سازد.

مهم‌ترین ویژگی یک سیستم کنترل تردد یکپارچه، توانایی اپراتور کامپیوتر بر کنترل موردی وضعیت وقایع و رخدادها و برنامه‌ریزی سریع آن می‌باشد. (Real-Time) سیستم، عملکرد آنی، نمایش هم زمان همچنین توسعه‌پذیری سیستم به صدها درب با کنترل مرکزی و عدم محدودیت در سیستم‌های جانبی نیز به این تعریف افزوده می‌گردند.

اساس این سیستم‌ها به شکل درختی بر مبنای یک نرم‌افزار، مراکز کنترل، دستگاه‌های واسط تطبیقی و کارت‌خوان‌ها استوار بوده و مهم‌ترین ویژگی‌های آن به شرح زیر می‌باشد.

1. ثبت کلیه رخدادها با نگاه ویژه به هشدارها
2. نمایش هم‌زمان رخدادها با اولویت تعیین‌شده
3. کنترل مستقیم درب‌ها (گیت‌ها، موانع، دوربین‌ها، سیستم‌های اعلام خطر، قفل‌ها و...) توسط اپراتور کامپیوتر
4. تعریف بازه‌های زمانی گوناگون برای تردد کاربران مختلف (نظیر شیفت‌های کاری)
5. درجه ایمنی بالا برای دسترسی به نرم‌افزار و کل سیستم عملکرد مراکز کنترل به شکل مستقل و بدون نیاز به کامپیوتر در صورت نیاز
6. امکان غیرفعال‌نمودن کامل سیستم در شرایط بحرانی نظیر آتش‌سوزی

ویژگی‌های فوق موجب آن می‌گردد که در پروژه‌های متوسط و بزرگ از سیستم‌های کنترل تردد شبکه‌پذیر استفاده گردد.
برای درک بهتر سیستم‌های کنترل تردد، لازم است جزئیات آن مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا به بررسی مفاهیم زیر خواهیم پرداخت: 

 انواع سیستم کنترل تردد نفر

تعیین روش شناسایی افراد یکی از مهم‌ترین مباحث کنترل تردد می‌باشد که کارشناسان این رشته بر اساس حساسیت امنیتی پروژه یکی از روش‌های زیر را پیشنهاد می‌دهند.

• کنترل تردد غیر بیومتریکی

کد، پسورد و کارت‌های هوشمند روش‌های غیربیومتریکی می‌باشند و به دلیل سادگی و هزینه پایین در بسیاری از پروژه‌ها به کار گرفته می‌شوند و از آنجایی که این روش‌ها براساس هیچ یک از خصوصیات منحصر بفرد اشخاص نمی‌باشند دارای اشکالات زیر می‌باشند: ممکن است گم شوند، ممکن است به سرقت روند، فراموش شوند یا جا گذاشته شوند.

• کنترل تردد بیومتریکی

معین‌کننده هویت بیومتریک یا به طور خلاصه بیومتریک‌ها به شناساگر شخص بر مبنای مشخصات فیزیولوژیکی (اثر انگشت، چهره، شبکیه چشم، قرنیه) یا رفتاری (امضاء) اطلاق می‌شود. شاید تمام معین‌کننده‌های بیومتریک ترکیبی از خصوصیات رفتاری و فیزیولوژیکی باشند. به عنوان مثال اثر انگشت ممکن است ماهیتا فیزیولوژیکی باشد اما استفاده از وسیله ورودی (نحوه قرار‌دادن انگشت روی آن) وابسته به رفتار شخص می‌باشد. این روش به طور ذاتی قابل اعتمادتر و تواناتر از روش‌های غیر بیومتریکی فیزیولوژیکی در تفاوت گذاشتن بین شخص حقیقی و شخص کلاهبردار می‌باشد زیرا مشخصات فیزیولوژیکی یا رفتاری برای هر شخص منحصر بفرد می‌باشد. همچنین شخصی که تشخیص هویت داده می‌شود لازم است که به طور فیزیکی در محل حاضر شود. بیومتریک‌ها راه‌حلی براساس نیازهای امنیتی محیط اطلاعاتی مهیا می‌کنند و پتانسیل چیره‌شدن به تشخیص هویت شخصی را در آینده نزدیک خواهند داشت.
ماژول تشخیص هویت عهده‌دار تشخیص افراد در محل تردد می‌باشد. در این زمان دستگاه خواننده بیومتریک، مشخصه‌های فرد را برای اینکه شناسایی شوند، می‌گیرد و به فرمت دیجیتال تبدیل می‌کند.
لازم به ذکر است که این پردازش برای انجام عمل تطبیق انجام می‌شود.

•  روش‌های ترکیبی

این روش ها از ترکیب دو یا چند روش بیومتریک، غیربیومتریک و یا هم بیومتریک و هم غیربیومتریک حاصل می‌شوند.
این روش‌ها اجازه یکپارچه‌شدن دو یا چند روش را برای غلبه بر هر یک از محدودیت‌های موجود در استفاده از تک‌تک روش‌های یاد‌شده می‌دهند.